Ik praat veel met redacteuren en productiemanagers over de manier waarop een manuscript het best kan worden omgezet naar een boek of digitale publicatie. Het valt me daarbij op dat het vaak gaat over één specifiek onderdeel van de keten. Men vergeet vaak dat we meer kunnen betekenen als we bij het hele proces betrokken worden. Denk bijvoorbeeld aan het opmaken van pagina’s, de invoer van content in systemen of het maken van een ePub. Vaak hebben deze dingen met elkaar te maken, maar worden ze bij verschillende leveranciers uitbesteed. Waarom?
Jij wilt aan de knoppen draaien
Natuurlijk wil je als uitgeverij je risico’s spreiden en worden activiteiten bij verschillende partijen en leveranciers ondergebracht. Toch is hier ook een keerzijde aan. Om te beginnen betekent dit dat de volledige keten bestaat uit kleinere schakels en dat heeft zo zijn impact. Doorlooptijden moeten op elkaar worden afgestemd en de aansturing van meerdere partijen kost veel tijd en geld.
Daar komt bij dat vrijwel iedereen te maken heeft met piek- en dalperiodes. Op sommige momenten is het druk en moeten alle zeilen worden bijgezet om producten op tijd klaar te hebben. Vervolgens is er weer een periode waarin er (te) weinig werk is om iedereen aan de slag te houden. Je zou dan ‘aan de knoppen moeten kunnen draaien’ en kosten kunnen maken op het moment dat er ook omzet tegenover staat.
Je kunt niet alles weten
Een tweede aspect is de digitalisering. Iedereen weet dat vrijwel alle boeken en publicaties tegenwoordig zowel in print als in digitaal formaat uitgebracht worden. Maar dit is niet het enige. Ook al tijdens de realisatie van boeken wordt er meer en meer gebruik gemaakt van digitale toepassingen. Voorbeelden? Wat denk je van (semi)automatische opmaak om de paginaprijs te drukken of het gebruik van InCopy waarmee je correcties slechts één keer hoeft uit te voeren. Het is als uitgeverij simpelweg onmogelijk om van alles op de hoogte blijven.
Ik ben van mening dat uitgeverijen zich niet of in ieder geval veel minder bezig zouden moeten houden met al deze zaken. Er zou een duidelijke focus moeten zijn op het samenbrengen van vraag en aanbod. Ofwel, relevante content van aansprekende auteurs aanbieden aan geïnteresseerde lezers op een manier waar zij de voorkeur aan geven.
Dus, alle pijlen op Crius Group dan maar?!
Het zou natuurlijk mooi zijn 😉. Maar dat is uiteraard niet de moraal van dit verhaal. Wel ben ik ervan overtuigd dat het concept van totale ontzorging op vele fronten een meerwaarde kan bieden.
Onderaan de streep is het goedkoper, je bent wendbaar en je kunt jezelf volledig richten op de markt.Om mijn verhaal kracht bij te zetten nodig ik je graag uit om de verhalen van INNI Publishers en Walburg Pers te lezen. Of kijk eens naar de samenwerking die we hebben met Amsterdam University Press.
